Π.Α.Σ.Κ.Ε Ε.ΘΕ.Λ ΒΟΤΑΝΙΚΟΥ

ΑΙΣΩΠΟΣ Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Επειδή τελευταία μέσα στα Δ.Σ γίνονται αναφορές σε πολλά ζώα (λαγοί, αγελάδες, σοφές κουκουβάγιες κ.α) σκέφτηκα να σας θυμίσω τον Αίσωπο.

 Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός. Θεωρείται ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζεται παραβολή ή αλληγορία. Είναι ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς, αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου. Θεωρείται επίσης ο κορυφαίος της λεγόμενης διδακτικής μυθολογίας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι δεν έγραψε μήτε μια λέξη, αλλά όλους τους μύθους τους διηγιόταν προφορικά.Πρωταγωνιστές στους μύθους του Αισώπου είναι, κατά το πλείστον, ορισμένα ζώα, όπως η αλεπού, ο λύκος, το λιοντάρι, το ελάφι κ.α. Κυρίως είναι διάλογοι μεταξύ ζώων που μιλούν κι ενεργούν σαν άνθρωποι, ενώ υπάρχουν και μερικοί με ανθρώπους ή θεούς. Πρόκειται για μικρά οικιακά αφηγήματα, διατυπωμένα με μεγάλη συντομία. Ο χαρακτήρας τους είναι ηθικοδιδακτικός, συμβολικός κι αλληγορικός. Οι Μύθοι αυτοί έχουν ιδιαίτερη χάρη, θαυμαστή απλότητα κι άφταστη διδακτικότητα. Είναι παρμένοι από τη καθημερινή ζωή και τη φύση. Είχε τη μοναδική ικανότητα να δίνει στα ζώα ανθρώπινες ιδιότητες, ψυχή και λαλιά, σε τέτοιο βαθμό που να θεωρείς ότι οι μύθοι του ήταν κάποτε η πραγματικότητα και όλα αυτά που διηγείται έχουν συμβεί. Βασικό χαρακτηριστικό των διηγήσεών του ήταν το επιμύθιο το οποίο ήταν εύληπτο για τα παιδιά και το λαό.
Εκτός από τους πολλούς και πάρα πολύ διαδεδομένους μύθους του, υπάρχουν και κάποιοι απόκρυφοι, οι οποίοι δεν ήταν δυνατόν να τους διδαχτούμε στα μαθητικά μας χρόνια. Έναν τέτοιο θα σας εξιστορήσω σήμερα. 

Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΙΑΡΙ

Κάποτε μια αλεπού μη βρίσκοντας τροφή στο βουνό, αποφάσισε να κατέβει στα πεδινά. Εκεί συνάντησε ένα κριάρι. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε αυτό το ζώο και της έκαναν εντύπωση τα μεγάλα του αρχίδια. Είδε πόσο κουνιόντουσαν με κάθε βήμα του κριαριού και σκέφτηκε πως ήταν έτοιμα να πέσουν. Ακολούθησε λοιπόν το κριάρι και περίμενε την πτώση για να αρπάξει τη λεία της. Προτίμησε να περιμένει, παρά να πάει και να τα κόψει η ίδια. Μπροστά το κριάρι λοιπόν και πίσω η αλεπού. Πέρασε μία εβδομάδα, πέρασαν δύο, έγιναν μήνας, έγιναν μήνες. Το αποτέλεσμα ήταν τα αρχίδια να μην πέσουν ποτέ και η αλεπού να ψοφήσει από την πείνα.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ

Αν στη θέση της αλεπούς βάλετε το σύνδεσμο οδηγών και στη θέση του κριαριού την ΠΑΣΚΕ, θα καταλάβετε. Όλη την τριετία ο σύνδεσμος περίμενε το λάθος από την ΠΑΣΚΕ, χωρίς να προσπαθεί για κάτι. Είχε κρυφή ελπίδα σαν την αλεπού. Τελικά οι εργαζόμενοι έδωσαν στο σύνδεσμο αυτό που έπρεπε. Ο εκπρόσωπός του όμως  δεν έβαλε μυαλό και συνεχίζει στο ίδιο τέμπο. Ακόμα δεν ψόφησε όπως η αλεπού, αλλά προς το παρόν, πήρε  αυτά που ονειρευόταν η αλεπού. Ο εκπρόσωπος του συνδέσμου, μπορεί όποτε θέλει με την ταυτότητά του, να περάσει από το Βοτανικό, για να τα παραλάβει.